5 بیماری عصبی شایع که منجر به اختلالات حرکتی میشوند را بشناسیم

بیماری‌های عصبی می‌توانند به طور مستقیم بر سلول‌های عصبی مغز و نخاع اثر بگذارند. این بیماری‌ها می‌توانند باعث تلف و آسیب به سلول‌های عصبی شده و عملکرد آنها را مختل کنند. سیستم عصبی مسئول کنترل حرکت بدن است و هرگونه خلل و آسیب در این سیستم می‌تواند به ناتوانی حرکتی منجر شود.

برخی از بیماری های عصبی بر جریان خون به مغز یا نخاع تأثیر می گذارند. این می تواند سلول های عصبی را از اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز برای زنده ماندن محروم کند و در نهایت منجر به آسیب یا مرگ آنها شود. آسیب به سلول های عصبی می تواند منجر به مشکلات حرکتی شود.

و همچنین برخی از بیماری های عصبی باعث التهاب در مغز یا نخاع می شوند. التهاب می تواند به سلول های عصبی و همچنین غلاف میلین، که لایه ای محافظ در اطراف فیبرهای عصبی است، آسیب برساند. آسیب به سلول های عصبی و غلاف میلین می تواند منجر به مشکلات حرکتی شود.

انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی هستند که سلول های عصبی از آنها برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند. برخی از بیماری های عصبی بر تولید یا آزادسازی انتقال دهنده های عصبی تأثیر می گذارد. این می تواند منجر به اختلال در ارتباط بین سلول های عصبی و در نهایت منجر به مشکلات حرکتی شود. برخی از این بیماری ها که باعث اختلال در حرکت و توانایی در جابجایی فرد میشوند و متاسفانه در بین افراد شایع هستند:

1. سکته مغزی
2.  بیماری آلزایمر
3. بیماری پارکینسون
4. اسکلروز چندگانه (MS)
5. آمیوتروفیک اسکلروز جانبی (ALS)

 

1.سکته مغزی

سکته مغزی یک بیماری عصبی حاد است که ناشی از اختلال در خونرسانی به یک منطقه از مغز است. این بیماری معمولاً ناشی از انسداد یا خروج خون از عروق خونی مغزی است که باعث تلف و آسیب دائمی به سلول‌های عصبی می‌شود. سکته مغزی می‌تواند به ناتوانی حرکتی در بخشی از بدن که توسط منطقه آسیب دیده در مغز کنترل می‌شود، منجر شود.

 

مراقبت از بیماران، سالمندان و کودکان در منزل

مشاوره و استعلام هزینه مراقبت در منزل

• 02188975991
• 09125839938

دلایل سکته مغزی در افراد

1. سکته مغزی خونرسانی کم: در این نوع سکته مغزی، خونرسانی به منطقه‌ای از مغز کاهش می‌یابد به دلیل انسداد یا تنگ شدن عروق خونی. این انسداد می‌تواند به دلیل لخته خونی (سکته خونی)، توده چربی (سکته چربی) یا توده خونی (سکته خونی) در عروق مغزی اتفاق بیفتد. کاهش خونرسانی منجر به کمبود اکسیژن و مواد غذایی برای سلول‌های عصبی می‌شود که در نتیجه باعث مرگ و تلف آنها می‌شود.

2. سکته مغزی خونرسانی زیاد: در این نوع سکته مغزی، عروق خونی در منطقه‌ای از مغز پاره می‌شوند و خون به مغز راه پیدا می‌کند. این خون وارد بافت مغزی می‌شود و منجر به خرد شدن و آسیب دیدن سلول‌های عصبی می‌شود. این نوع سکته مغزی معمولاً در نتیجه شکستگی عروق خونی (مانند آنوریسم) رخ می‌دهد.

نتایج سکته مغزی و واقعه‌هایی که پس از آن اتفاق می‌افتد، به محل و شدت آسیب وابسته هستند. ناتوانی حرکتی ناشی از سکته مغزی معمولاً در بخشی از بدن که توسط منطقه آسیب دیده در مغز کنترل می‌شود، رخ می‌دهد. به عنوان مثال، اگر منطقه‌ای از مغز که مسئول کنترل حرکات دست و بازو است آسیب ببیند، افراد ممکن است دچار ناتوانی حرکتی در دست و بازو شوند.

درمان سکته مغزی معمولاً شامل ارائه مراقبت‌های اورژانسی، استفاده از داروها برای بازگرداندن خونرسکته مغزی به خونرسانی ناکافی به یک منطقه از مغز وارد می‌شود و می‌تواند به تلف و آسیب دائمی سلول‌های عصبی منجر شود. این می‌تواند به ناتوانی حرکتی در بخشی از بدن که توسط آن منطقه مغز کنترل می‌شود، منجر شود.

سکته مغزی می‌تواند در نتیجه انسداد یا تنگ شدن عروق خونی در مغز رخ دهد. انسداد معمولاً به دلیل لخته خونی (سکته خونی)، توده چربی (سکته چربی) یا توده خونی (سکته خونی) در عروق مغزی اتفاق می‌افتد. عروق خونی در مغز مسئول حمل و نقل خون، اکسیژن و مواد غذایی به سلول‌های عصبی می‌باشند. هنگامی که خونرسانی به یک منطقه از مغز متوقف می‌شود، سلول‌های عصبی در آن منطقه کمبود اکسیژن و مواد غذایی را تجربه می‌کنند و در نتیجه آسیب می‌بینند. این خسارت ممکن است به طور معکوس بازگردنده باشد، اما در بسیاری از موارد، آسیب به سلول‌های عصبی می‌تواند دائمی باشد.

علائم و نشانه‌های سکته مغزی ممکن است شامل عدم توانایی در حرکت یک بخش از بدن، عدم توانایی در گفتار، عدم توانایی در درک و فهم، اختلال در بینایی، سردرد شدید، سرگیجه و عدم تعادل باشد. در صورت مشاهده هرگونه علامت اضطراب‌آور یا شبه سکته مغزی، باید فوراً به مرکز درمانی نزدیک مراجعه کرده و مراقبت‌های اورژانسی دریافت کنید.

به عنوان یک بخش مهم درمان، زمان بسیار مهم است. در صورت مشاهده علائم سکته مغزی ، فرد باید سریعاً به مرکز درمانی مناسب منتقل شود تا درمان‌هایی مانند تزریق داروها برای حل لخته خونی، عمل جراحی، یا روش‌های دیگر برای بازگرداندن خونرسانی به منطقه آسیب دیده صورت بگیرد.

 

اقدامات پیشگیرانه سکته مغزی

عوامل خطرساز سکته مغزی

 

2. بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر یک بیماری عصبی مزمن است که باعث تخریب تدریجی سلول‌های مغزی و تحلیل عملکرد عصبی می‌شود. این بیماری به طور عمده بر روی حافظه، تمرکز، رفتار و اختلالات حرکتی تأثیر می‌گذارد.

اختلالات حرکتی معمولاً در مراحل پیشرفته بیماری آلزایمر ظاهر می‌شوند. در مراحل اولیه، افراد ممکن است با مشکلات حرکتی کوچکی مانند تغییرات در راه رفتن، تعادل و تنظیم حرکت مواجه شوند. با پیشرفت بیماری، اختلالات حرکتی شدیدتر می‌شوند و می‌تواند شامل لرزش، سفتی عضلانی، عدم هماهنگی حرکات و کاهش قدرت عضلانی شود.

اختلالات حرکتی در بیماری آلزایمر می‌تواند سبب مشکلات در انجام فعالیت‌های روزمره شود. مثلاً افراد ممکن است دچار مشکل در باز کردن و بستن درب‌ها، آب‌ریزی از لیوان، استفاده از قاشق و چنگال، تنظیم دکمه‌ها و دستکش‌ها و حتی مسائل ساده‌تر مانند برداشتن اشیاء کوچک شوند.و همچنین ممکن است تأثیر منفی بر تعامل اجتماعی داشته باشد. افراد ممکن است با مشکلات در بیان خوب و گفتگوی صحیح مواجه شوند و نتوانند به طور کامل در مکالمات شرکت کنند. این مشکلات می‌توانند باعث ایزوله شدن و افزایش اضطراب اجتماعی شوند.

علاوه بر این، اختلالات حرکتی ممکن است باعث افزایش خطر سقوط در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شود. سقوط می‌تواند آسیب جدی را به بیمار وارد کند و سبب شکستگی استخوان‌ها، آسیب‌های سر و مغز، و ضعف عملکرد روزمره شود.

آیا بیماری آلزایمر درمان‌پذیر است؟

بیماری آلزایمر در حال حاضر قابل درمان کامل نیست و داروها و مداخلات موجود معمولاً به تسکین علائم، کنترل پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می‌کنند.

درمان‌های دارویی معمولاً به استفاده از داروهای ضدکولین مانند ممانتین و دونپزیل، که بهبود عملکرد مغز را هدف می‌گیرند، متکی هستند. همچنین، درمان‌های آینده و تحقیقاتی در حال انجام است که به هدف کنترل و تسکین علائم آلزایمر و یا توقف پیشرفت بیماری می‌پردازند. این شامل تحقیقات بر روی داروهای جدید، درمان‌های ژنتیکی، استفاده از تکنولوژی‌های نوین مانند نانوتکنولوژی و درمان‌های مبتنی بر ژنومیک است.

همچنین، مداخلات غیردارویی نیز نقش مهمی در مدیریت بیماری آلزایمر ایفا می‌کنند. این شامل تمرینات شناختی، تمرینات فیزیکی، فعالیت‌های اجتماعی و روانشناختی، تغذیه مناسب و حمایت از خانواده و مراقبان است. این مداخلات ممکن است بهبودی در حافظه، تمرکز، توانایی اجرای وظایف روزمره و کیفیت خواب بیماران را به همراه داشته باشند.

مهم است که بیماران آلزایمر و خانواده‌هایشان با یک تیم درمانی متخصص همکاری کنند تا برنامه درمانی مناسب برای هر فرد تنظیم شود و مراقبت‌های مناسب ارائه شود. همچنین، پیشرفت‌های جدید در تحقیقات و علم در آینده می‌تواند بهبودی در درمان آلزایمر را ممکن سازد.

پرستاران در منزل می توانند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آلزایمر و همچنین مراقبین آنها ایفا کنند. آنها می توانند با ارائه مراقبت های شخصی، کمک به فعالیت های روزانه و ارائه همراهی و حمایت، به بیماران کمک کنند تا در خانه ایمن و راحت بمانند.

 

اولین نشانه های بیماری آلزایمر

آلزایمر زودرس چیست؟

 

اگر یکی از عزیزان شما به هر دلیلی دچار ناتوانی حرکتی است و نیاز به مراقبت ویژه و تخصصی دارد با ما تماس بگیرید، تیم مجرب و متخصص ما در آسایش فردا (کیان مهر)، در کنار شماست برای تشخیص دقیق‌تر و راهنمایی‌های درمانی مناسب و همچنین مراقبت از عزیز شما، برای بهبود شرایط روحی و بهتر شدن کیفیت زندگی آن عزیز، چرا که یک پرستار، می‌تواند نقش مهمی در مراقبت و پشتیبانی از افراد دارای ناتوانی حرکتی ایفا کند.

3.بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری عصبی مزمن است که تأثیر مستقیم بر سلول‌های عصبی منطقه‌های مختلف مغز مانند نواحی حرکتی دارد. علت اصلی بیماری پارکینسون نامعلوم است، اما به طور عمده به کاهش تولید دوپامین، یک نوترانسمیتر مغزی، مرتبط می‌شود. کاهش سلول‌های تولید کننده دوپامین در نواحی مغزی مرتبط با حرکت (مانند نواحی سیاهرگ) منجر به عوارض و نشانه‌های بیماری پارکینسون می‌شود.

بیماری پارکینسون در حالت پیشرفته می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر روی کیفیت زندگی فرد داشته باشد و ممکن است به نیاز به مراقبت و پشتیبانی فردی و خانوادگی بیشتری داشته باشد.

درمان بیماری پارکینسون شامل مدیریت دارویی، درمان فیزیوتراپی، تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی، و در موارد پیشرفته‌تر، روش‌های جراحی مانند عملکرد عمیق مغزی (DBS) می‌شود. همچنین، تیم‌های چندتخصصی از جمله نورولوژیست‌ها، فیزیوتراپیست‌ها، روانشناسان و مشاوران اجتماعی می‌توانند به فرد مبتلا به بیماری پارکینسون کمک کنند.

 

نقش کلیدی پرستاران در منزل در بهبود بیماران پارکینسون

آیا جنسیت در ابتلا به پارکینسون نقش دارد؟

 

علائم و نشانه‌های بیماری پارکینسون

1. لرزش (ترمور): یکی از نشانه‌های شایع بیماری پارکینسون، لرزش غیرارادی و ریتمیک است که معمولاً در دستها، پاها، صورت و سایر بخش‌های بدن ظاهر می‌شود. این لرزش معمولاً در حالت استراحت بیشتر است و در طول حرکت کمتر می‌شود.

2. سفتی عضلات: افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است سفتی و انقباض عضلات را تجربه کنند. این سفتی می‌تواند باعث مشکلات در حرکت، تغییرات در نحوه راه رفتن و مشکلات در تنظیم حرکات شود.

3. کاهش حرکت: بیماران پارکینسون ممکن است کاهش قدرت و حجم حرکت‌های آزاد را تجربه کنند. آنها ممکن است کمتر بتوانند آرام بنشینند، تغییرات در راه رفتن داشته باشند و حرکت‌های آهسته‌تر و کوچکتری انجام دهند.

4. عدم تعادل و عدم هماهنگی حرکات: بیماری پارکینسون می‌تواند منجر به مشکلات در تعادل و هماهنگی حرکات شود. افراد ممکن است مشکلاتی در تثبیت تعادل، تغییر جهت و کنترل حرکات داشته باشند.

5. مشکلات در تحریک حرکتی: بیماران پارکینسون نمی‌توانند حرکات را به طور معمولی متحرک کنند و ممکن است دچار تأخیر در آغاز حرکت (ریجیدیت) باشند. این مشکل می‌تواند باعث ناتوانی در شروع حرکت، برهم‌کنش ناهماهنگ و تغییرات در سرعت حرکت شود.

6. اختلال در کنترل حرکات ارادی: بیماران پارکینسون ممکن است دچار مشکلات در کنترل حرکات ارادی شوند. آنها ممکن است دچار رعد و برق حرکتی شوند، که در آن حرکات تکراری و ناکارآمد در نتیجه‌ی تنش عضلانی بروز می‌کند.

7. مشکلات تکلم: بیماری پارکینسون می‌تواند باعث مشکلات در تکلم و صدازدایی شود. افراد ممکن است دچار صدای ضعیف، لرزش صدا و تلفظ نامنظم و غیرقابل فهم شوند.

8. اختلالات خلقی و اضطراب: بیماران پارکینسون ممکن است با مشکلات خلقی مانند افسردگی، اضطراب و تغییرات در خلق و خو روبرو شوند. این مشکلات معمولاً در نتیجه‌ی تأثیر بیماری بر مناطق مغزی ذاتی و سیستم عصبی مرتبط با خلق و خو بروز می‌کند.

9. مشکلات شناختی: در مراحل پیشرفته‌تر بیماری پارکینسون، بعضی از بیماران ممکن است با مشکلات شناختی و اختلالات حافظه روبرو شوند. این شامل مشکلات در حافظه کوتاه‌مدت، تمرکز، تفکر انتزاعی و اجرایی و تحلیل مسائل پیچیده است.

 

4.بیماری اسکلروز چندگانه (MS)

بیماری مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis یا MS) یک بیماری اتوایمونی است که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارد. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن خود به طور نادرست به ماده‌ای به نام مایلین که پوشش و محافظ فیبرهای عصبی در مغز و نخاع است، حمله می کند و در نتیجه باعث اختلال در انتقال اطلاعات عصبی می‌شود. امر این می تواند منجر به طیف وسیعی از علائم از جمله مشکلات حرکتی، ضعف، مشکلات حسی،سفتی عضلانی، مشکلات بینایی و مشکلات شناختی و  همچنین مشکل در راه رفتن شود.

علت ایجاد بیماری MS هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما فرضیه‌ها نشان می‌دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی نقش دارند. عوامل ژنتیکی باعث افزایش احتمال ابتلای فرد به MS می‌شوند، در حالی که عوامل محیطی مانند اعتیاد به سیگار، کمبود ویتامین D، عفونت‌های ویروسی و نوع زندگی در مناطق خنک نیز می‌توانند عوامل خطرزا باشند.

علائم و عوارض MS به طور گسترده‌ای متنوع هستند و بستگی به ناحیه مغز و نخاعی که تحت تأثیر قرار گرفته است دارد. برخی از علائم شایع شامل خستگی، ضعف عضلانی، اختلال تعادل و هماهنگی، مشکلات حرکتی، کاهش توانایی حسی، مشکلات در حافظه و تمرکز، اختلالات بینایی و اختلالات ادراکی می‌باشد. علائم MS ممکن است در طول زمان و با فاصله‌های زمانی متفاوت بروز کنند و در دوره‌های تعطیلی (اکساسباس) و فعالیت (رمیتنس) تغییر کنند.

به عنوان یک بیماری مزمن، MS در حال حاضر قابل درمان کامل نیست. اما درمان‌های موجود برای کنترل علائم، کاهش تعداد و شدت حملات و کنترل پیشرفت بیماری بسیار مؤثر هستند. درمان‌های دارویی شامل داروهای ضد التهابی، داروهای تنظیم کننده سیستم ایمنی و داروهای موثر بر کنترل علائم می‌باشد.

همچنین، مداخلات غیردارویی نیز برای مدیریت MS مهم هستند. این شامل فیزیوتراپی، تمرینات توانبخشی، مشاوره روانشناختی، تغذیه مناسب، تمرینات ورزشی، تکنیک‌های مدیریت استرس و حمایت از شبکه اجتماعی و خانواده می‌شود. این مداخلات می‌توانند بهبودی در کیفیت زندگی بیماران MS ایجاد کنند.

مهم است که بیماران با پزشکان و تیم درمانی خود مشورت کنند تا برنامه درمانی مناسب برای مدیریت MS تنظیم شود. همچنین، پژوهش‌های مستمر در حوزه MS در حال انجام است و امیدوارم که در آینده روش‌های جدیدی برای درمان و مدیریت بهتر این بیماری پیدا شود.

انواع بیماری MS

1. MS عود کننده-بهبود یابنده (RRMS): این شایع ترین نوع MS است. RRMS با دوره هایی از عود (حمله) که علائم جدید یا بدتر شدن علائم موجود را ایجاد می کند، مشخص می شود. این عودها به دنبال دوره هایی از بهبودی (بهبود) هستند که ممکن است کامل یا ناقص باشد.

2. MS پیشرونده اولیه (PPMS): PPMS با بدتر شدن تدریجی علائم بدون هیچ گونه عود مشخصه این بیماری مشخص می شود.

3. MS ثانویه پیشرونده (SPMS): SPMS مرحله ای از MS است که در آن RRMS به تدریج به MS پیشرونده تبدیل می شود.

4. MS عود کننده-پیشرونده (RMS): RMS نوع نادری از MS است که ترکیبی از ویژگی های RRMS و PPMS است.

 

آیا تمرینات ورزشی خاصی برای بیماران MS توصیه می‌شود؟

بله، تمرینات ورزشی منظم و مناسب می‌توانند برای بیماران مالتیپل اسکلروزیس (MS) مفید باشند. ورزش و تمرینات بدنی بهبود قدرت عضلات، تعادل، کارایی قلب و عروق، افزایش انرژی و کاهش خستگی، بهبود عملکرد روزمره و کیفیت زندگی عمومی می‌توانند داشته باشند.

مهم است که برنامه ورزشی خود را با توجه به توانایی‌ها و نیازهای شخصی خود تنظیم کنید و به تدریج آن را افزایش دهید. همچنین، طول تمرینات ورزشی برای بیماران مالتیپل اسکلروزیس (MS) باید با دقت و توجه به نیازها و توانایی هر فرد تنظیم شود. درمان‌های ورزشی باید توسط یک تیم درمانی متخصص تنظیم شود و بر اساس وضعیت فرد و شدت بیماری تعیین شود.

1. تمرینات هوازی: تمرینات هوازی مانند پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری و توپ‌راهی می‌توانند بهبود قدرت قلب و عروق، استقامت و تعادل را تقویت کنند. این تمرینات می‌توانند انرژی بیشتری به بدن شما بدهند و در کاهش خستگی، افزایش انرژی و بهبود عملکرد روزمره به شما کمک کنند.

2. تمرینات مقاومتی: تمرینات مقاومتی با استفاده از وزنه‌ها، ماشین‌های ورزشی یا تمرینات بدنسازی انجام می‌شوند. این تمرینات می‌توانند عضلات را تقویت کنند، استقامت را افزایش دهند و کمک کنند تا بدن شما در کارهای روزمره بهتر عمل کند. در هر صورت، برنامه مقاومتی باید با توجه به توانایی و محدودیت‌های شما تنظیم شود.بهتر است برای انجام این تمرینات از وزنه‌های سبک شروع کرده و به تدریج آنها را افزایش دهید.

3. تمرینات تعادل و هماهنگی: تمریناتی که بر تعادل و هماهنگی تمرکز دارند، می‌توانند کمک کنند تا استحکام عضلات و عملکرد تعادلی بهتری داشته باشید. و باعث بهبود تکنیک حرکتی و کاهش خطر سقوط میشود.تمریناتی مانند یوگا، تای چی و تمرینات تعادلی می‌توانند مفید باشند.

4. تمرینات انعطاف‌پذیری: تمرینات انعطاف‌پذیری مانند تمرینات استرچینگ می‌توانند انعطاف و قابلیت حرکت عضلات و مفاصل را بهبود بخشند و از ایجاد تنش و آلام عضلانی جلوگیری کنند.

5. تمرینات تنفسی و آرامش: تمرینات تنفسی و آرامش می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند و بهبود روحی و روانی را ایجاد کنند. تمرینات نفس عمیق و مراقبه می‌توانند مفید باشند.

مهم است که قبل از شروع هر برنامه ورزشی، با پزشک خود مشورت کنید و راهنمایی‌های او را در نظر بگیرید. همچنین، همیشه به نظرات و توصیه‌های تیم درمانی خود توجه کنید.

 

علایم بیماری ام اس (MS) در زنان

راههای درمانی بیماری Ms

 

5.آمیوتروفیک اسکلروز جانبی (ALS)

آمیوتروفیک اسکلروز جانبی (ALS)، نیز با نام بیماری موتور نورون (Motor Neuron Disease) شناخته می‌شود. آمیوتروفیک اسکلروز جانبی (ALS) که به بیماری لو گریگ نیز معروف است، یک بیماری عصبی پیشرونده است که بر سلول های عصبی در مغز و نخاع که مسئول کنترل حرکت عضلات هستند تأثیر می گذارد. این سلول های عصبی که به عنوان سلول های حرکتی یا نورون های حرکتی شناخته می شوند، سیگنال هایی را از مغز به عضلات برای حرکت ارسال می کنند. در ALS، این سلول ها به تدریج از بین می روند و در نهایت می میرند.

این امر منجر به ضعف عضلانی، اسپاسم و سختی در حرکت، صحبت کردن و بلعیدن می شود. ALS یک بیماری کشنده است و هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. با این حال، درمان هایی وجود دارد که می تواند به کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به ALS کمک کند.

علت اصلی بروز آتروفی عضلاتی حاد هنوز مشخص نیست، اما در برخی موارد ارثی بودن بیماری تأثیرگذار است. عوامل محیطی و ژنتیکی نیز ممکن است در بروز بیماری نقش داشته باشند.

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص ALS وجود ندارد. پزشکان معمولاً از ترکیبی از سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایشات برای تشخیص این بیماری استفاده می کنند.

علائم و نشانه‌های بیماری ALS

علائم ALS به تدریج با از بین رفتن سلول های عصبی حرکتی بدتر می شود. شایع ترین علائم عبارتند از:

ضعف عضلانی: این معمولاً ابتدا در دست ها، بازوها، پاها یا قفسه سینه شروع می شود. ضعف ممکن است در یک طرف بدن بیشتر از طرف دیگر باشد.

اسپاسم عضلانی: اسپاسم عضلانی انقباض غیرارادی عضلات است که می تواند دردناک باشد.

سفتی عضلانی: سفتی عضلانی حرکت عضلات را دشوار می کند.

لرزش: لرزش ممکن است در دست ها، بازوها، پاها یا زبان رخ دهد.

مشکلات گفتاری: افراد مبتلا به ALS ممکن است در صحبت کردن واضح یا بلند صحبت کردن مشکل داشته باشند.

مشکلات بلعیدن: افراد مبتلا به ALS ممکن است در بلعیدن غذا یا مایعات مشکل داشته باشند.

مشکلات تنفسی: در مراحل پیشرفته بیماری، افراد مبتلا به ALS ممکن است در تنفس مشکل داشته باشند.

تغییرات روانشناختی: ممکن است شامل افسردگی، اضطراب، مشکلات خواب و تغییرات در شخصیت باشد.

 

علل بروز بیماری ALS

علت دقیق ALS ناشناخته است. با این حال، تصور می شود که ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی در ایجاد این بیماری نقش دارند. برخی از عوامل خطر ابتلا به ALS عبارتند از:

سابقه خانوادگی ALS: اگر یکی از اعضای خانواده شما مبتلا به ALS باشد، خطر ابتلا به شما بیشتر است.

سن: ALS بیشتر در افراد بین 40 تا 60 سالگی رخ می دهد.

جنسیت: مردان کمی بیشتر از زنان به ALS مبتلا می شوند.

نژاد: به نظر می رسد برخی از نژادها بیشتر از نژادهای دیگر در معرض خطر ابتلا به ALS هستند.

قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی: برخی از تحقیقات نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی یا سموم ممکن است خطر ابتلا به ALS را افزایش دهد.

مهمترین نکته این است که ALS بیماریی پیشرونده است و با زمان تلفات عصبی و ضعف عضلانی افزایش می‌یابد. از اینرو، درک و حمایت از بیمار و خانواده‌اش در مواجهه با چالش‌های روزمره و رو به پیشروی بیماری بسیار اهمیت دارد. نیاز است تا مراقبت‌های تسکینی و حمایتی برای بهبود کیفیت زندگی بیمار و مدیریت علائم وضعف عضلاتی فراهم شود.

 

راههای درمان بیماری ALS

28 حقایق جالب در مورد بیماری ALS

 

در صورت نیاز به پرستار در منزل، بسته به شرایط و میزان ناتوانی فرد، می توانید از خدمات پرستاری ویژه موسسه ما کمک بگیرید و با توجه به نیاز و میزان خدماتی که از پرستار انتظار دارید؛ پرستاری مناسب با شرایط خود استخدام نمایید. ما در تمام لحظات در کنار شما و فرد بیمارتان خواهیم بود، تمامی همکاران ما در این مجموعه، دانش کافی نسبت به نحوه رفتار با این افراد در شرایط خاص را داشته و یا مدارک علمی در این زمینه کسب کرده اند.

مراقبت حرفه‌ای در منزل از طریق خدمات پرستاری حرفه‌ای ، یک نیاز بسیار مهم برای افرادی است که نیاز به مراقبت و پرستاری در محیط خانه خود دارند. خدمات پرستاری در منزل شامل مراقبت در شیفت‌های شبانه‌روزی، نگهداری و پرستاری از افراد با شرایط خاص و ویژه است. این خدمات توسط کادری مجرب و حرفه‌ای ارائه می‌شود که به طور مستمر آموزش‌های لازم را دریافت کرده‌اند.

ما در موسسه آسایش فردا (کیان مهر) در تلاش هستیم به استخدام نیروهای حرفه ای و متخصص ، پرستاری از افراد با شرایط خاص و یا بیمار، شما را تسهیل و تسریع نماییم. جهت دریافت خدمات می توانید با شماره های تماس درج شده در سایت ارتباط بر قرار نمایید و مشخصات پرستاری که نیاز دارید را مشخص کنید تا در کمترین زمان ممکن پرستار مورد نظر به منزل شما اعزام گردد.

شماره تماس جهت مشاوره رایگان : 02188975991